Genieten

Genieten

Donderdag 8 mei 2014

Geniet van elke kilometer, zei iemand voor ons vertrek. Daar moet ik nog wel eens aan denken, als de regen met windkracht zes in mijn gezicht striemt. Geniet van elke kilometer. Als mijn beslagen brillenglazen het zicht beperken tot het felgele regenjack van mijn fietsmaat. Geniet van elke kilometer. Als het volgende hotel in Saint-Quentin nog 120 kilometer verderop is. Geniet van elke kilometer. Als de ene na de andere venijnige helling die we met onze zwaarbeladen Santos Travelmasters moeten nemen, een aanslag doet op mijn knieën.  Geniet van elke kilometer.
De oneindige saaiheid van het Noord-Franse landschap en de uitgestorven dorpjes die we passeren, maakt het tijdens een enkele opklaring niet veel beter. Geniet van elke kilometer. Het wordt een mantra dat dwingt tot positivisme. Waar geniet ik nog van, in dit schijtweer, in dit schijtlandschap en die schijt, schijt, schijt, schijt, schijtJacobsroute?
Van mijn fiets!
De vorige avond had zich bij ons tafeltje in het restaurant nog een medepelgrim gemeld met een gebroken spaak en (derhalve) een krom wiel. Bezweken onder de bepakking. En een ander zwoegde zich piepend en kreunend de heuvels op met een ketting en tandwielcassette waar de regen alle olie had uitgespoeld.
Onze Santos Travelmasters zijn gemaakt voor dit schijt…, uh, deze omstandigheden. Het mag regenen als op de vooravond van de Zondvloed, de carbon riem en de versnellingen in de Rohloffnaaf doen geruisloos hun werk. De handgespaakte wielen hadden nog wel een kilo of tien extra bagage kunnen hebben. En de Magura-remmen op oliedruk blijven in de stromende regen net zo betrouwbaar als op een droge zomerdag.
En zo is er vast nog wel meer te genieten, als alles op zo’n fietstocht naar het zonnige zuiden tegen lijkt te zitten. Maar dit was even het enige dat me te binnen schoot.

 

Door op een foto te klikken kom je in de serie terecht.

……..en bidden om kracht

Geel valt soms niet op